"ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΝ ΑΣΜΑ"

Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά,

στου κόλπου σου τη ζέστη χωμένος βαθιά,

εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω,

να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω, εσύ κοιλοπονάς

μα εγώ δε βγαίνω,

να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω.

Απ' το φουστάνι σου κρατιέμαι και με σέρνεις,

στην πασαρέλα μιας ζωής μαστουρωμένης,

είμαι χαμένος σε μια ατέλειωτη ανία,

αλλά το ξέρω μάνα είναι μόνο μία.

Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά.