"Las palabras no sirven..."

Δεν χρειαζόταν 17 σπρωξίματα, 29 αντιστάσεις και πολλαπλάσιες λέξεις. Έβρεχε, άλλωστε, όλη μέρα. Ήταν ήδη γλυστερά. Ο προορισμός, γνωστός. Προβλέψιμος. Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, έλεγαν οι Έλληνες. Κι εγώ, σήμερα, βεβαιώθηκα για μιαν ακόμη φορά πως διανύω, πλέον, την Μεγάλη Παρασκευή είς το διηνεκές. Με φωτίζει πια μόνον η φλόγα του λυχναριού μου, που κι αυτή, από σήμερα, άρχισε να τρεμοπαίζει όλο και περισσότερο. Σώνεται το λάδι. Βλέπω καρτούν στην τηλεόραση. Το Βιβλίο της Ζούγκλας. Ο Μπαλού, τραγικός και συνάμα φαιδρός, αλλά σήμερα από ενίοτε αόριστος, έγινε ορισμένως υπερσυντέλικος. Τα κεριά, όμως, παραμένουν διηνεκώς ενεστώτα.